Vuurjuffertjes zijn overwegend rood en vallen daarmee goed op. Er zijn wel verschillen tussen de mannelijke en vrouwelijke vuurjuffer.

Vuurjuffer (Pyrrhosoma nymphula)                     Groep: juffers                        Familie: waterjuffers (Coenagrionidae)

Het mannetje heeft grote rode ogen met een zwarte lijn bij jonge mannetjes zijn ze nog deels geel. De eerste segmenten van het achterlijf van de man zijn helemaal rood, de laatste segmenten hebben een zwarte tekening in de vorm van banden. Ze hebben zwarte poten en het borststuk aan de onderkant geel. De bovenkant van het borststuk is zwart met rode schouderstrepen. (zie de foto hierboven) en bij jonge mannetjes gele schouderstrepen. Het zwart op het borststuk en achterlijf kan een soort koperkleurige glans hebben.

Het vrouwtje heeft rode ogen, die bij jonge vrouwtjes nog gedeeltelijk geel kunnen zijn. (zie foto hierboven) Het borststuk is zwart met gele onderkant, de schouderstrepen zijn rood, maar bij jonge vrouwtjes nog geel. Haar achterlijf is rood met wisselende hoeveelheid zwart en ook geel en oranje randen langs de segmenten. Een juffer waarmee je hem zou kunnen verwarren is de koraaljuffer, maar als je let op de poten en achterlijf zie je snel het verschil. De koraaljuffer heeft geen zwart.

Hier zien we duidelijk de tekening aan de achterkant van het lijf. Twee foto’s van dezelfde juffer, door verschil van achtergrond en lichtval toch heel anders. De foto laat zien dat het een nog niet helemaal volwassen mannetje is, door het geel op de schouder. 

De 2^de foto vanaf de andere kant, waardoor er een lichte achtergrond is van de vijverrand en een andere stand ten opzichte van de zon. Prachtig om te zien hier vind ik de ragfijne vleugels met aan het uiteinde van elke vleugel een zwarte vlek, pterostigma heet dat deftig, een verdikte stukje vleugel dat wat zwaarder is en daardoor voor een betere vleugelslag zorgt, maar het is ook een onderscheidings- en herkenningsteken.

De vuurjuffer komt in heel Nederland voor bij stilstaand of zacht stromend water. Ze rusten vaak met de vleugels een beetje gespreid.

Ze vliegen van eind maart tot in september. Eitjes worden afgezet op waterplanten terwijl ze in tandem vorm vliegen.

Deze vuurjuffertjes zag ik voorbij komen bij de vijver, ze gingen even zitten op een oud blad van de waterlelie. Het was een warme dag en de vissen waren heel actief, vandaar het witte schuim op het wateroppervlak.

Onderstaande foto: niet van heel goede kwaliteit maar vond hem toch bijzonder, met de vallende schaduw . Hier paren ze op een rood blad van de lelie, met de bolle ogen lijken het kleine monstertjes ;-)

Waarneming en eigen foto’s: Tuin 2017  en Liskes 2020/ 2021  Noord Brabant