Derde en laatste deel van mijn tv carrière, vervolg van:

Deel 1: De dag nadat..... .......ik gevraagd werd mee te doen aan een tv programma.

Deel 2: De beslissing en een onthulling........

De weken daarna...

De weken daarna staan bol van de telefoontjes en voorbereidingen. Er worden afspraken gemaakt voor de opnames bij mij thuis. Ook spreken we door welke voorbereidingen ik zelf moet treffen, er word bijv. van me verwacht dat ik een van mijn hobby’s laat zien.

k voel me heel vreemd, ik vind het spannend en leuk, maar ook heel erg eng. Ik ben meestal een stil en bescheiden persoon en had nooit kunnen denken dat ik nog eens een interview voor de camera’s van de Nederlandse tv zou doen. Had je me eerder verteld dat dit ging gebeuren en ik had je compleet voor gek verklaard, “Never, nooit zou ik dat durven!”.

Jullie begrijpen vast wel dat ik dit alles graag met de mensen om me heen wil delen, maar dat is strikt verboden. Het moet geheim blijven tot na de opnames. Wat is dat vreselijk moeilijk, wanneer je ergens zo mee bezig bent en je kunt het niet delen. Smoesjes moeten er verzonnen worden om op bepaalde tijden, voor de opname zelfs dagen, alleen thuis te zijn. Hoe raar is het om je vriendin op tijd de deur uit te werken, omdat je een geheim telefoontje verwacht.

Maar het geheim is nog veel groter, moeilijker ook, want er gaat niet alleen bij mij thuis gefilmd worden, er volgen daarna nog drie filmdagen op een “geheime locatie”. Ik  ga dus op reis voor het programma. Ik heb een nieuw paspoort nodig en moet langs de geneeskundige gezondheidsdienst om vaccinaties te halen. Hoe ga ik dit overleven, ik de moeder der huismussen. Ik met mijn PDS, waarmee soms zelfs een boodschap in het dorp al een onmogelijke opgave is. Ik die zo moeilijk afscheid kan nemen van mijn familie.

Ik ga namelijk meedoen met het programma Onverwacht bezoek.

Mijn jongste zus woont in Zuid Afrika en ik heb haar daar nog nooit opgezocht. Het is reis van hemelsbreed  8979 km.
Ik mis haar ontzettend, ondanks het contact via mail en chat.

In Zuid Afrika

In Zuid Afrika weet mijn zus helemaal niets van al deze plannen. Wel heeft ze een mailtje en daarna telefoongesprekken gevoerd met iemand van de omroep. Er is haar vertelt dat er een programma gemaakt gaat worden over Nederlanders die naar het buitenland zijn vertrokken. Er is haar gevraagd of de filmploeg ook bij haar mag langs komen om een impressie te maken over haar leven in dat verre land. Mijn zus is hier erg blij mee, ze denkt namelijk dat het waarschijnlijk de enigste en beste mogelijkheid is om mij wat meer te laten zien over haar leven daar. Ze mailt me enthousiast, “dan gaan we filmen  op de Amukela (zo heet hun lodge) en in het dorp”. Ze is inmiddels zwanger van haar tweede kindje en wanneer de opnames zijn, zal ze pas bevallen zijn, dus ook de baby en zijn broertje zullen we op de film kunnen zien.

Pfff...... hoe ga ik hier nu weer op reageren, mezelf verraden, dat zeker niet. Even ben ik blij dat ze mijn gezicht niet kan zien, dat zou zeker de nodige vragen opgeleverd hebben. Terwijl Miriam zich in Zuid Afrika voorbereid op de bevalling en daarna de filmdagen, is hier in Nederland alles al in volle gang, een interview is gefilmd en ik heb een videoboodschap voor mijn zus ingesproken. Inmiddels zijn ook mijn ouders op de hoogte, want ook zij mogen een boodschap meegeven, onder voorwaarde van strikte geheimhouding. Verder weet nog niemand het, terwijl het nog maar 14 dagen is voordat ik vertrek.

Mijn schoonzus heeft wel in de gaten, dat er iets met me aan de hand is. Ze belt me ongerust op, ze vond me zo stil en anders gisteren op het feest. Nu hebben we ook in de familie een heftige tijd achter de rug, doordat we beide lieve schoonouders binnen anderhalf jaar zijn verloren, dus daar verschuil ik me achter. Ik haat mezelf daarvoor, maar weet even geen andere uitweg. Ik heb haar enkele dagen voor het vertrek de ware reden vertelt, ik vond het zo lief en opmerkzaam. Ook de andere zussen en broer worden net van te voren op de hoogte gebracht, want ze moeten me natuurlijk niet als vermist gaan opgeven....:)

De reis

Eerst twee en een half uur rijden naar Schiphol, daarna elf uur vliegen naar Johannesburg, dan na een overnachting anderhalf uur met een binnenlandse vlucht naar Hoedspruit, van daaruit is het nog ongeveer een half uur rijden naar mijn zus. Dit is raar, ik rijd hier zo dichtbij mijn zus, ik kan haar zomaar tegenkomen en zij heeft geen idee. Om alles voor de opnames van de ontmoeting soepel te laten verlopen, moet ik nog een overnachting maken in de buurt. Dag drie zal dan de ontmoeting plaats vinden. Dan ga ik haar verrassen, dan kan ik haar sinds lange tijd weer een knuffel geven, dan kan ik mijn neefjes zien.

De ontmoeting is natuurlijk het hoogtepunt, ongelofelijk, dit had ik nooit willen missen.

Nu jaren later gaat mijn zus met haar 3 zoons alleen verder, ze is inmiddels weer in Nederland en we genieten allemaal van elkaar zo dichtbij hebben.