De dag nadat, ik gevraagd werd.......

Ik werd gebeld met een vraag, die de komende vier maanden mijn leven op zijn kop zal zetten. De nasleep zal nog veel langer aanhouden.

De dag nadat.....ik gevraagd werd mee te doen aan een tv programma.

telefoon

Ik word wakker

Ik word wakker met een gigantische hoofdpijn, de hele nacht heb ik liggen draaien en van slapen kwam helemaal niets. Alle scenario’s van de afgelopen dag passeerden op hun beurt nog eens de revue.  Ik voel me afgetobd en moe, maar iets in mijn lijf geeft me geen rust. De adrenaline giert door mijn aderen, ik zou het liefste nu mijn telefoon nemen en iedereen gaan bellen, ook al is het pas half zes. Of de deur wijd open gooien en het naar iedereen schreeuwen die maar in de buurt is. In plaats daarvan, zwijg ik als het graf.

Ik spring uit bed

Ik spring uit bed en stap onder de douche, in de hoop dat de  heerlijke warme waterstraal me een beetje zal ontspannen. Even aan helemaal niets denken, gebied ik mezelf, geniet van het hier en nu. Mindfulness onder de douche, ik concentreer me op de druppels die mijn huid beroeren, laat het water over mijn gezicht stromen. Langzaam voel ik mijn spieren ontspannen, ik draai met mijn hoofd om ook de spieren in mijn nek uit hun verkrampte houding te halen. Traag glijd de grootste spanning van me af met het water mee de afvoer in. De hoofdpijn waar ik de dag mee begon, begint ook geleidelijk te minderen. Ik zou zo nog uren kunnen staan, maar de dag gaat verder, dus ik draai de kraan dicht, neem een lekkere dikke, zachte handdoek en wrijf me droog. Ik zoek een nette donkerblauwe, maar makkelijke spijkerbroek en een katoenen trui, de herfst is al begonnen, dus de temperaturen zijn niet meer zo hoog.

Mijn werkdag begint

Mijn werkdag begint, lunchpakketjes en ontbijtjes worden gemaakt en het huis wordt steeds leger, tot ik nog maar alleen over ben. Normaal zou ik nu mijn dagelijkse oefeningen doen, dan gaan douchen en ontbijten, maar vandaag loopt alles anders. Ik besluit me eerst maar op mijn huishoudelijk werk te storten. De ramen worden open gezet, bedden afgehaald en was gesorteerd. Toiletten gesopt en vloeren gedweild, zo schiet de tijd goed op. Om 11 uur heb ik met mezelf afgesproken, dan mag ik er weer aan denken. Ik zal dan gaan wandelen en heb tijd om alles nog eens te over denken. Om 1 uur moet ik eruit zijn, dan moet ik mijn beslissing nemen.

Terug denken aan gisteren

Om 11 uur, trek ik mijn jas aan en sluit de deur. Ik loop de straat uit en groet in het voorbij gaan de buurvrouw, zou zij het aan mij zien? Ik loop snel door, bang om me te verraden tijdens een praatje. De hoek om en het smalle paadje door, dan ben ik in het bos. Het is er stil, de lucht is fris en vochtig, ik adem de boslucht diep in.

bospad

Nu, nu mag het... Ik ga in gedachte terug naar gisteren

Ik was mijn ramen aan het lappen, toen ik de telefoon hoorde. “Met Mereltje”, zei ik. Goedemiddag met Helene, hoor ik aan de andere kant. Er volgt een heel verhaal, wie ze is en er volgen vragen of ik ben, wie ze denkt dat ik ben. We raken in een leuk gesprek gewikkeld, heel ontspannen, gezellig, niets aan de hand. Wel een beetje vreemd, want ik ken haar niet. Na ruim een half uur praten, vraagt ze me of ik zit..... eh ...ja. Oké dan zegt ze, want ik wil je iets vragen, waar je misschien wel van gaat schrikken. Of ik mee wil doen met het programma, ik hoef nu nog niet te beslissen, maar ik mag het aan niemand vertellen. Het lijkt alsof de grond onder mijn voeten is weggezakt. Ik begin spontaan te bibberen, dit kan niet waar zijn...
Morgen zal ze me bellen om 1 uur, dan maken we verdere afspraken, er zal iemand langs komen voor een vervolg gesprek en pas dan wordt de deelname definitief.

En nu loop ik dus hier, over een uur moet ik zeggen of ik er mee wil doorgaan. Ik loop onbewust een beetje te dansen, ja dit wil ik al heel lang, maar ik durf niet. Als ik nu ja zeg, dan gaat er een droom in vervulling, maar het is wel eng, durf ik het aan? Ik denk aan wat dit allemaal teweeg kan brengen en laat mijn emoties even de vrije loop. De tranen zoeken zich langs mijn wangen een weg naar beneden. Ik probeer logisch na te denken, wat moet ik beslissen.... volg ik mijn hart, mijn verstand of laat ik mijn angst overheersen?

woordbeeld

Bijna tijd

Weer thuis kan ik geen rust meer vinden, ik kijk de wijzers van de klok vooruit. Ik wil dat het een uur is, dat mijn telefoon zal overgaan, maar ondertussen weet ik nog niet wat ik zal gaan antwoorden.

Dan slaat de klok een uur, de spanning is te snijden, ik ben blij dat ik alleen thuis ben, want dit had ik niet kunnen verbergen. Vijf over een gaat mijn telefoon, het is Helene.....

Oké, hoor ik mezelf zeggen, ik doe het. We praten nog wat en er wordt een afspraak gemaakt, morgen zal ik bezoek krijgen van een van de medewerkers. Helene benadrukt nogmaals, dat ik het aan niemand mag vertellen. Mijn man zal mijn enige klankbord zijn, hij mag het weten, maar niet verder vertellen. Wanneer het allemaal door gaat, zal dit de komende 4 maanden mijn leven op zijn kop zetten. De nasleep zal nog veel langer aanhouden.

Is dit werkelijk gebeurd, ga ik dit avontuur echt beleven of is het slechts een droom...
De onthulling in: De beslissing en een onthulling


Afbeeldingen uit eigen portfolio MereltjeFotografie © en  rechtenvrij  via Wikipedia.org 

#eigenverhaal #tv #spanning 

(Dit blog plaatste ik eerder tijdelijk  op Tallsay met behoud van auteursrecht okt  2016.)